herkesin yaşadığı ilginç ve içten anlar vardır o anları ölümsüzleştirmenin yolu da yaşanan anları ökü tadında anlatmaktır.
Daha hiç link yok!yaşadığımız olumsuzlukların üstesinden gelemediğimiz anlar vardır ve o anları anlatacak birileri aranır ki en sevdiklerinizdir -belkide yaşamın kıyılarına tutunamamış bir sevdiğinizdir. o kişiye mektub yazabilir ve herşeye rağmen duygularınızı anlatabilirsiniz......................................................................................
.........................Anneme Mektup..........................................
...................Bırakmıyorlar ki Yaşayayım ANNE....................................
Seni toprağa koyup hemen döndüm diye üzülme anne
Bırakmıyor ki Ankara da açılan davalar
Senin için biten yaşam bizim için devam ediyor hala anne
Yüreğim satırları taşımıyor anne / bu koca şehirde sensiz yapayalnız
Yine hüzün koca yaşamdan geriye kalan/ gözlerimden sana sürgün sular dökülüyor
Sensiz yaşamak ölümüm öteki adı anne.
Tükenmişliğimle başladım diye söze, üzülme anne
Ne yapayım: alıcı kuşlar can talep ediyor başımda
Aç kurtlar etime üşüşüyorlar daha hesabımız bitmemiş ODTÜ de
Bırakmıyorlar ki yaşayayım Anne.
Her önüne gelen bir dava açıyor
Kim diye sorma biliyorsun -damadıma iftira atanlar
Beni ve çocuklarımı uyuşturucuyla tehdit edenler: katlime fetva çoktan vermişler
Bu can gayrı benim değil kurtlar sofrasında kalmışım, - bir kurban aranıyor ki ODTÜ, ye aklansın
Hırsız suçsuz: sucum insan olmak anne….
Düşmüşüm karanlık kanatlarına zamanın
Acımıza saygıyı unutturdular anne- ölülerimizi sahiplenmeyi
Sensizliğin acısı tarifi imkânsız bir imge………….
Oysa senin hayalinle de olsa sevdası kalbimin orta yerinde yaşamın
Bırakmıyorlar ki yaşayayım Anne.
İnsan olmanın en ağır bedeli biçilmiş adıma - yüreğim hükümlüsü yaşanacak tüm acıların
Hangi dala tutunsam eğiliyor, kalemler kırık ne yana dönsem bıçağın ağzındayım-
Boynum cellâdın masat tutmaz baltasında anne.
Şimdi sensizliğe üzgün olmak /Koca sevdadan geriye kalan
Sanma tükenmişliğimle yanarım- susmayışların bedeli ölümmüş anne.
Yapılan bakıları unutmamak- korkularını, zulmü anlatmak suçmuş-
Ki imkânsızlıkları yıkıp geçerdik bir zaman - sonun başlangıçlarına taşımak için hayalleri
Affet gayrı gücüm kalmadı, Bırakmıyorlar ki yaşayayım ……….
Yaşamak zoruma gidiyor Anne.
.............................................................................................................27 kasım 2007 de Annemi toprağa verdim ve 28 kasımda ODTÜ yöneticilerinden birilerinin açtığı davaya yetişmek için geriye döndüğümde o gece rüyamda annemi gördüm onu toprağa koyup ölmesini beklediğimi ve ölümünden hemen sonra kendini toprağa koyarak kaçtığımı ima eden düşlerle uyandığımda kan ter içinde karşımda yukarıdaki şiiri buldum köyden geldiğimde bilgisayarın başında içim geçmiş sızıp kalmışım….
Ben de katılmak istiyorum:
